يلدا

حالا كه پاييز دامنشو از روي سرزمين من جمع كرد و آروم آروم كوچه هاي شهرمونو ترك كرد احساس ميكنم دلم براش تنگ شده پاييزي كه مهر آغاز گر ورودشه وبا شبي اهورايي و بلند ما را راهي زمستون ميكنه و رنگ هاي زرد و نارنجي و عشق همچون دانه هاي الماسين انارش را در گوشه ذهن همه خاطره ميكنه و با گشاده رويي به زمستو ن خوشامد ميگه وزمستان ميرسد عروس فصل هاي خدا زمستان سفيد و نوراني. اين فصل و خيلي دوست دارم چون دختر همچون برگ گلم تو اين فصل زيبا قدماي كوچيك و نازشو تو دنياي خاكي ما گذاشته وبراي هميشه اين فصل سرد و تبديل به بهار كرده و گرماي داشتنش از آفتاب گرم وسط تابستون بيشتر و سرخي گونه ها و لبهايش از رنگ رنگ پاييز رنگارنگ تر و معصوميت و پاكيش از برف زمستون بيشتر .تمام فصل ها و نعمت هاي خدا تو وجود گل خونه ما خلاصه شده پانته آ بزرگ شده اينقدر كه ديگه ميفهمه غم يعني چي و اون وقت با دستاي كوچولوش مياد اشكاتو پاك ميكنه و ميگه گريه نكن من همين يه مامانو دارم آره دخترم داره روز به روز خانمتر ميشه و درست نوزده روز ديگه با ٤ سالگي خداحافظي ميكنه الان يك ماهي ميشه ميره مهد وخدا را شكر خيلي زود عادت كرده وميخواد دانشمند بشه..... اينكه كمتر ميام اينجا به خاطر اينه كه من دارم برا امتحان دستياري ميخونم برام دعا كنيد تا از سدش بگذرم دختر ماهم تو عم برا همه و مامانت دعا كن دوستت دارم به وسعت قلب تمام كساني كه در اين سرزمين عاشق شدند ودوست داشتن را تجربه كردن