یلدا
یلدا
روزهـــا ...
روزهـای پایـانـــــی پاییـــــــز است
و لحظــه ها ...
لحظـه های ِ آخریــــن رقـــص ِ برگـــــــــــــ ها در کوچــه های ِ دلدادگــــــــی ست
هنگامـی که صــدای خـش خـش ِشان
زیــــر پـای ِ عاشقــــــــــان
اشـــک را میهمــان ِ گـــونه ی ِ معشوقـــــــــــــــــــــــــــــــــه های تنهـــا می کنـد
مهــــر
آبــــان
آذر گذشــت
و رد ِ پــای ِ زرد و قرمــز و نارنجــی اش
در زندگــی هـر عــــاشق و معشـــــوق ی
به طریقــی مانــد
و در زندگــی مـــــن امـا ...
ایـن حریـــــق ِ زرد ِ پاییــــزی
ایـن تلالـــــو بــرگ های رنگـــارنگ
ایـن آسمــان و صــــدای ِ وزش بــــادها فــــرق داشــت
ایـن بـــــاران های پاییــزی
ایـن عطــر ِ خـاک بــاران خـــورده
ایـن غــــروب های ِ کِــش دار و طولانــی
ایـن دلتنگـــی ها و بــــی قــراری های ِ نارنجـــی
ایـن عاشقـــانه های پاییــزی
حتـی ایـن ترانـــه های ِ پاییــزی مـــــــــن
همــانی نبـــود که از ایـن پاییــز می خواستــــم
خستـــه ام ...
دلگیــــرم ...
از پاییــز و بـــــــــــــــوی ِ خاطــره هایش
از آمــدن ها و رفتـــن ها و جــــــــــــدایـی هایش
امــروز ...
جشــن ِ یلــــدایـی زمستــانی را به پیشــواز می روم
و تمــام خستگــــی ها
و دلتنگـــــــــــــــی ها
و تنهــــــــایـی هایم را
در این فصــــــــــــــــــــــل جــا می گــذارم
و در کنـار پَــرچـــین " یلـــــدا " می نشینــــم
و همچــون نرگـــس ها
مَســت از عطــر ِعشـــــــق
میـزی از جنــس ِ یلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدا می چینــم
شمـــع های ِ یـــاد عشـــــق را
روشـــــــــن می کنـم
ظرفــی از آجیــل را
شیرینـــــــی روی میــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــز می کنـم
با بوســه هایم هندوانــه را می ترکانـم
با نفـــس هایم اَنــار را می رسانــم
و دانــه دانــه می کنـم
آه ......
هــــوس ِ طعــم ِ نـوبرانــــه ی ِ اَنــار ِ لـــب هایش را دارم
مـــن ی که دِلـــم آبستَــــن ِ عشـــــق اوســت
و در انتهــا ...
دیوانـــی از حافــــظ می گــذارم
و تَفَعُلـــی می زنـــم به نیــت ِ عشـــق
خدایــا ...
اینجــا زمیـــن اسـت
جــایی که تــ ــو اجـــازه دادی می تـــوان عـــــــــــاشق شـد
پریشـــانـم ...
نیـــازم یک بوســـه ی یلــــدایـی
از لبــان یاغـــی اوست
که پـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــروازم دهتد تا خَلســــــــه
خدایــا ...
به یگانــه گـــی ات قســــــم
زمستــــانی ســــــــــــــــرد
در راه اســــــــــــــــــت
شـراب ِ مهربـانی ات را می خواهــــم
شــراب ِ مهربــانی ات رابـر جــام ِ زندگــــی ام بــریــز
می گوینــد ...
مَســــت که باشــی
زمستـــان چِلـه ی ِ تابستــان اســت
می خواهـــم
راضــی باشــم به رضــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــای تـ ــو
نه غمگیـــن باشــم
و نه تلــــــخ
یلـدایــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم را چلــه ی تابستـــــان مـی کنــی ؟؟؟!!!
